Co Twoje pismo mówi o Tobie?

Analiza psychografologiczna podczas rekrutacji kandydata nie zastąpi wywiadów, bezpośrednich rozmów, testów czy Assessment Center, niemniej jednak może być wykorzystana jako narzędzie dodatkowe. Przyjrzyj się więc próbce swoje pisma i sprawdź co ciekawego, może z niego wyczytać psychografolog.

Narzędzie piśmiennicze

Przy analizie pisma często prosi się kandydata o wykonanie podczas spotkania próbki pisma odręcznego. Kandydat dostaje wtedy czystą kartkę papieru oraz kilka przyborów, z których sam ma sobie wybrać to, czym będzie pisał. Wbrew pozorom, jest to dla grafologa istotna informacja.
Ołówek – sugeruje osobę ostrożną, zachowawczą, próbującą zostawić sobie furtkę, potrzebującą kontrolować to, co robi, obawiającą się zdecydowanych działań, które są nieodwracalne.
Pióro – wybierają je osoby dystyngowane, eleganckie, dbające o formę, przywiązujące wagę do własnego wizerunku.
Flamaster – litery pisane flamastrem są większe niż pisane długopisem. Osoba wybierająca flamaster może mieć potrzebę zrobienia dobrego wrażenia, wyróżnienia się.
Długopis – wybierają go osoby społeczne, dobrze czujące się w grupie, nie lubiące się wyróżniać lub nie zwracające uwagi na szczegóły. Długopis to naturalny wybór dla kogoś, kto nie lubi utrudniać sobie zadań i szuka najprostszych dróg rozwiązania problemu.

Wielkość pisma

Spore znaczenie ma wielkość stawianych liter i ich wzajemne relacje wielkościowe.
Duże pismo oznacza osoby przebojowe, otwarte, ambitne. Takie, które mocno angażują się działanie, są zauważane i lubią to.
Małe pismo może wskazywać na nieśmiałość i umniejszanie swojej wartości. Może też być symbolem perfekcjonizmu i fachowości, a także dbałości o szczegóły.
Niektórzy ludzie wykazują też dużą zmienność wielkości liter – raz piszą dużymi literami, raz małymi. Wskazuje to na osoby niespokojne, emocjonalne, ale też ambitne, które chcą się wybić ponad przeciętność. Bardzo często taki styl pisania mają odkrywcy, wynalazcy, osoby twórcze.

Pochylenie pisma

Litery pochylać możemy w prawo bądź w lewo, a przy pisaniu na czystej kartce, bez linii można też całe linie kierować w dół lub w górę.
Pismo pochylone w prawo wskazuje na ekstrawertyków – osoby otwarte na innych, łatwo nawiązujące kontakty, śmiałe.
Pismo pochylone w lewo, analogicznie wskazuje osoby zamknięte w sobie, bardziej introwertyczne, refleksyjne. Są to osoby, które mogą nie okazywać emocji, ale też mogą być bardzie biernymi jednostkami, które trzeba w zespole pracowników aktywizować.

Pochylenie całej linii może wskazywać na aktualny stan emocjonalny. Ciągnięcie linii w dół może świadczyć o pesymizmie lub obniżeniu nastroju. Tak piszą osoby w depresji lub stanach depresyjnych
Pismo zwrócone ku górze, świadczy o dobrym, pozytywnym nastroju i optymizmie. Kierunek linii psychografologowie porównują do linii ust – gdy jesteśmy weseli, nasze kąciki ust unoszą się ku górze, gdy smutni- opadają.

Szerokość pisma

Niektórzy piszą niezwykle wąsko, tak jakby chcieli w jednej linijce zmieścić jak najwięcej informacji, inni zaś rozciągają pismo, tworząc między poszczególnymi wyrazami spore odstępy. Dla psychografologa nie pozostaje to bez znaczenia.
Wąski charakter pisma może sugerować osobę oszczędną, a nawet skąpą (zwłaszcza jeśli dodatkowo zapisuje marginesy). Może też oznaczać osobę powściągliwą, nie ujawniającą emocji. Jeśli litery dodatkowo ustawione są równych rzędach i nie pochylone, może to oznaczać osobę zdyscyplinowaną i dostosowującą się do warunków zewnętrznych.
Pismo szerokie, oznaczać może osobę, która jest swobodna w obyciu, może być lekkomyślna. Mówi się też, że takie pismo mają osoby lubiące podróże i częste zmiany.

Odstępy między literami i wyrazami

Są osoby, które tak ciasno stawiają wyrazy obok siebie, że nie sposób znaleźć kawałeczka przerwy. Są też takie, które między dwoma sąsiadującymi wyrazami zmieściłyby całe słowo. Pismo zwarte, z małymi przerwami charakteryzuje osoby towarzyskie, ale też ludzi nie lubiących tracić czasu. Są to też osoby przyjmujące rzeczywistość taką, jaka jest ze spokojem.
Osoby piszące rozstrzelonym pismem mogą być odludkami, mieć mało znajomych. Może to też oznaczać, że czują się samotni.
W ramach samego wyrazu ważne są też połączenia między literami. Gdy ich brakuje i wyraz wygląda tak, jakby każda litera pisana była osobno, oznaczać to może impulsywność, nerwowość, czasem nieobliczalność, porywczość i lekkomyślność. Tak piszą osoby nastawione na działanie, które jednak najpierw zaczynają coś robić, a dopiero później myślą o konsekwencjach swoich działań. W ten sposób piszą też indywidualiści, którzy niechętnie przystosowują się do tego, czego oczekuje większa grupa.

Strefy pisma

Każdy psychografolog, analizując pismo dzieli je na trzy strefy – górną (w której mieszczą się belki literek „b”, „d”,”k”, „t”) środkową i dolną (ogonki liter”g”, „p”itd) Kształt belek i ogonków oraz ich wielkość to niezwykle istotne informacje, choć mówiące bardziej o aktualnym stanie emocjonalnym niż stałych cechach.
Ogonki liter związek mają z aktualnym stanem – im większe pobudzenie, tym dłuższe i bardziej zamaszyste ogonki. Osoby które posiadają niezaspokojone potrzeby emocjonalne i seksualne mają tendencję do stawiania dużych, długich ogonków. Z drugiej strony, niewielkie, słabo zaznaczone ogonki mogą być symbolem wycofania emocjonalnego i braku rozumienia własnych potrzeb. To osoby które w pracy nie będą wprawdzie wchodziły w konflikty, ale też nie będą wsparciem dla współpracowników.

Z kolei bogata górna strefa oznacza osoby towarzyskie, otwarte, pogodne. To ludzie optymistycznie nastawieni do życia i innych, otwarci. Mogą być niekiedy nieco naiwni i zbyt łatwo ulegać cudzym prośbom. Jeśli do tego dochodzi pismo okrągłe, ale zwarte, osoba taka może mieć kłopoty z asertywnością.

Rodzaje pisma

Psychografolodzy wyróżniają też kilka typów pisma i związanego z nim kompleksu cech osobowości.
Pismo kątowe, to pismo zwarte, którego litery mają ostre krawędzie. Jest ono nieco kanciaste, choć w całości zapisana nim kartka wygląda schludnie i czysto. Osoby które piszą w ten sposób, najczęściej są władcze, mają silne osobowości z tendencją do dominacji. Mogą być agresywne. Oczywiście cechy mogą ujawniać się też znacznie łagodniej – mogą to być osoby, które przysłowiowo – „nie dają sobie w kaszę dmuchać”.
Pismo nitkowe, to okrągłe równe pismo, w którym litery są połączone i pisane w sposób niezbyt rozwlekły. Charakteryzuje osoby wesołe, towarzyskie, uczynne, nie uparte. Osoby takie mogą mieć tendencje do łagodzenia konfliktów i rozładowywania napięcia. W każdym zespole taka osoba jest na wagę złota. Pismo nitkowe może oznaczać też osoby o wysokiej inteligencji. Bywa że takie pismo posiadają osoby które łatwo się adaptują lecz nie przywiązują do swojego miejsca pracy czy do osób z którymi przebywają – mogą być nielojalne.

Pamiętać trzeba o tym, że psychografolog interpretuje pismo w całości nie zaś po jego pojedynczych cechach. Ważny jest całokształt i to jak poszczególne elementy pisma wpływają na siebie. Nie można więc stworzyć analizy na podstawie jedynie kilku faktów, będzie ona bowiem przekłamana i jako taka – nieużyteczna. Przykładowo, duże litery (przebojowość) pochylone w prawo (ekstrawertyzm) mogą oznaczać osobę otwartą na świat, poszukującą wrażeń, pewnego siebie optymistę. Te same litery pochylone w lewo (introwertyzm) mogą już oznaczać osobę, która ma potrzebę eksploracji świata ale jest to sfera pragnień, jej nieśmiałość hamuje bowiem przebojowość; jest otwarta ale na swoje wewnętrzne przeżycia. Bez analizy całego spectrum wszystkich zależności nie da się stworzyć rzetelnego profilu.

Psychografologowie analizują nie tylko same próbki pisma, ale często też biorą pod uwagę podpis kandydata do pracy lub tzw. twórczość konferencyjną czyli rysowane spontaniczne obrazki i wzory – tą metodę wykorzystuje się jednak bardziej nie przy rekrutacji, ale ocenie już zatrudnionych pracowników – łatwiej w ten sposób zdobyć naturalny materiał do badań, czyli owe konferencyjne rysunki.