7 kompetencji miękkich , które bywają nierozumiane

Pracodawcy skarżą się na to, że kandydaci nie posiadają poszukiwanych przez nich kompetencji. Kandydaci uważają, ze spełniają podane w ogłoszeniu wymagania i irytują się, że nie dostali propozycji zatrudnienia, podczas gdy przecież poradzą sobie na oferowanym stanowisku. W czym tkwi problem?

Prawdopodobnie w wyniku tego, że na studiach nie podejmuje się praktycznie wcale tematu kompetencji miękkich, młodzi kandydaci do pracy nie mają wiedzy na temat tego, w jaki sposób objawiają się określone kompetencje miękkie, co w zasadzie oznaczają i jak zdiagnozować to, czy się je ma czy też się ich nie posiada. Osoby, które mają już doświadczenie zawodowe mogły w trakcie pracy nauczyć się rozpoznawania kompetencji. Informacje zwrotne od przełożonego również uświadamiają słabe i mocne strony. Absolwent jednak, oraz osoba z małym doświadczeniem jest pozostawiona sama sobie. Jakie kompetencje są najbardziej niezrozumiane? Czyli kiedy najczęściej wydaje nam się, że je mamy, podczas gdy ich nie posiadamy (lub są mocno ograniczone)?

1. Kreatywność

„Jak to, ja nie jestem kreatywny? Ależ oczywiście, że jestem!” – tak myśli 99% kandydatów. Kreatywność nie tylko jest w modzie. Jest też traktowana jako coś bardzo pozytywnego i nikt nie chce przyznać się przed samym sobą, że nie jest demonem twórczości i gejzerem pomysłowości. Kiedy jednak przychodzi do rzeczywiście kreatywnego opracowywania pomysłów, pojawia się pustka. Kandydaci do pracy nie umieją przekonać pracodawców do tego, że są kreatywni. Nie potrafią podać przykładów w których ich kreatywność się objawiła. Najczęściej, odpowiedzią na prośbę o podanie kreatywnych przykładów, którymi kandydat może się pochwalić jest cisza lub tłumaczenie, że kandydat jest kreatywny, ale jeszcze nie mógł się ową kreatywnością wykazać. Zatem na jakiej podstawie uważa, że jest osobą kreatywną? Nie wiadomo. Prawdopodobnie dlatego, że każdy kreatywny być chce i uważa, że jeśli jest się przekonanym o tym, że się jest osobowością twórczą, to już wystarczy do tego, by rzeczywiście taką osobą być. Niestety, to tak nie działa…

Kim jest osoba kreatywna? To człowiek, który nie tylko ma sporo pomysłów. To osoba, która potrafi znaleźć przynajmniej kilka wyjść z sytuacji problemowej, która potrafi wykorzystać to, co znajduje się dookoła niej (zarówno narzędzia, jak i pomysły lub umiejętności innych osób i przekuć je w nową jakość), to osoba która potrafi myśleć  poza schematem. Nie znajdujesz żadnego przykładu ze swojego życia, który odpowiadałby opisowi? Cóż, może Twoją mocną stroną są inne cechy…

2. Dynamizm działania

„J-e-s-t-e-m d-y-n-a-m-i-c-z-n-y w d-z-i-a-ł-a-n-i-u” – mówi kandydat cedząc słowa z szybkością rannego ślimaka wlokącego kafar pod górę. Osoba rekrutująca na pewno da się przekonać. Jak się przekonać czy jesteś dynamiczny? Poobserwuj znajomych i spróbuj zastanowić się, który z nich jest dynamiczny, a który nie – do kogo jesteś bardziej podobny? Zawsze można też zapytać przyjaciela, jakie cechy w tobie widzi (i to nie tylko w przypadku dynamizmu, ale również innych cech).

Nie w każdym zawodzie dynamiczne działanie będzie dobre. Czasem bardziej liczy się dokładna analiza i nie działanie w sposób pochopny (co jest dość częste u osób bardzo dynamicznych). Osoby, które nie są z natury dynamiczne nie będą tez dobrze czuć się w zawodach (i przy przełożonych), którzy tego wymagają.

3. Komunikatywność

„Umiem mówić, więc jestem osobą komunikatywną” – takie myślenie owocuje zdziwieniem i rozczarowaniem brakiem ofert pracy z zakresu sprzedaży czy obsługi klienta (a także stanowisk managerskich). W trakcie licznych rozmów rekrutacyjnych spotykałam osoby, które w trakcie rozmowy operowały żargonem branżowym, używały akademickiego słownictwa, nie potrafiły wyjaśnić w jasny i czytelny sposób najprostszych pojęć. Takie zachowania to braki na poziomie komunikacji. Osoba, która nie potrafi tej samej rzeczy wyjaśnić różnymi słowami na kilka różnych sposobów i która co drugie słowo wtrąca pojęcia typu idiosynkrazja czy neptek, nie będzie w stanie dogadać się z każdym typem klienta i nie będzie potrafić w sposób zrozumiały przekazać swoich pomysłów reszcie zespołu.

Kim jest osoba komunikatywna? To ktoś, kto nie ma trudności z jasnym wyrażaniem swoich poglądów. Potrafi dopasować sposób w jaki mówi do poziomu odbiorcy. W trakcie rozmowy potrafi aktywnie i uważnie słuchać rozmówcy. Bycie osobą komunikatywną nie oznacza mówienia dużo. Oznacza mówienie z sensem i tak, by każdy rozmówca miał jasność o czym właśnie teraz rozmawiamy i jaki jest naszej rozmowy cel.

4. Elastyczność

„Czy jestem elastyczny? No pewnie. Umiem się dopasować do każdej sytuacji.” Być może, ale czy potrafisz to udowodnić podczas spotkania rekrutacyjnego? Osoba elastyczna nie przeraża się zmianami. Jest w stanie dopasować się do różnych warunków pracy i różnych zadań. Nie złości się, jeśli otrzyma do wykonania zadanie, które tylko częściowo należy do jej obowiązków, to będzie w stanie, dla dobra sprawy dopasować się do sytuacji i zająć zadaniem. O elastyczności świadczyć może wiele sytuacji życiowych – praca czy studia za granicą, częste zmiany mieszkania, otwartość na to, by spotkać się z nieznanym (np. pojechać na wakacje bez posiadania wszystkiego dopiętego na ostatni guzik), czy łatwość zmiany profilu zadań wykonywanych w pracy

5. Inicjatywa

„Tak, mam inicjatywę. Przecież wysłałem CV”. Inicjatywa przydaje się na stanowiskach, które wymagają samodzielnego działania i na których samodzielnie trzeba szukać szans i okazji – np. na stanowiskach związanych z pozyskiwaniem klientów czy sponsorów. Są też takie zawody, w których nie jest to wymagane – kiedy mamy jasne zadania i określony sposób ich wykonania. Co świadczy o tym, że masz inicjatywę? To jak szybko ( i czy) wykorzystujesz nadarzające się okazje do działania. Osoba, która w trakcie studiów odbyła dwa staże, pracowała jako wolontariusz i brała udział w organizacji studenckiego festiwalu filmowego zdecydowanie ma inicjatywę. Osoba, która bierze udział w działaniach wtedy, kiedy ktoś inny ją do tego namówi i do tego jeszcze wszystko zorganizuje ma tej inicjatywy zdecydowanie mniej. Dowodem na posiadanie inicjatywy może być nawet fakt, iż to ty jesteś osobą, która organizuje znajomym czas wolny, wymyśla wycieczki dla całej grupy.

6. Współpraca w grupie

„Każdy umie współpracować w grupie. Przecież każdy ma znajomych”. Niestety, bycie duszą towarzystwa wcale nie oznacza, że umiemy pracować w zespole – że jesteśmy uważni na potrzeby i uwagi innych, liczymy się z cudzym zdaniem, jesteśmy asertywni i nie dajemy sobie wychodzić na głowę. Pracy w zespole można nauczyć się na studiach – o ile program jest tak przygotowany, by taką współpracę umożliwić i o ile studenci będą rzeczywiście pracować razem, a nie zwalą całego zadania na barki najmniej asertywnej bądź nadgorliwej osoby. Chcąc przekonać pracodawcę, że rzeczywiście umiemy pracować w grupie trzeba przygotować sobie taką historię z naszego życia, która to udowodni. A jeśli jesteś samotnikiem i wolisz samodzielnie rozwiązywać problemy? Może w takim razie lepiej będzie rozglądnąć się za pracą, w której będziesz mógł pracować w dogodny dla siebie sposób?

7. Zarządzanie czasem

„Świetnie zarządzam czasem. Po prostu lubię robić wszystko na ostatnią chwilę”. Odkładanie zadań na później to częsta studencka przypadłość i w zasadzie jedynie bardzo sumienne osoby potrafią w wieku 20-24 lat dokładnie planować kolejne kroki i planu tego się trzymać. Zarządzanie czasem to nie tylko terminowość – to również umiejętność oszacowania tego, ile zajmie nam dany projekt, dzielenie go na określone, kolejne etapy, nie robienie tego samego po kilka razy i takie dobieranie kolejnych zadań, by nie marnować czasu. Potrafisz to? Może jakiś przykład?

Uświadomienie sobie własnych kompetencji nie tylko pomaga dobrać właściwą ścieżkę kariery. Pokazuje też, w czym jesteśmy dobrzy, a nad czym musimy jeszcze popracować. Taka wiedza też jest ważna, pomaga nam się bowiem rozwijać i zdobywać kolejne „pagórki”w naszej drodze na szczyt.